Οταν, επί βασιλιά Οθωνα, ο πρωθυπουργός Ιωάννης Κωλέττης χρησιμοποιούσε τη φράση «συμβαίνουν και εις Παρισίους», για να δικαιολογήσει κάτι περίεργο ή ασυνήθιστο στη χώρα μας, η διπλωματική του εμπειρία στο Παρίσι ήταν αρκετή για να λάβει… παροιμιώδεις διαστάσεις η έκφραση αυτή.

Πλέον δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ούτε ότι καταλαμβάνεται εξαπίνης ούτε ότι «σοκάρεται» από τα…χαστούκια και τις βιαιοπραγίες στον δημόσιο βίο.

Η πολιτική σκηνή είναι «εικόνα» της κοινωνίας. Οταν επί σειρά ετών έχουμε εξοικειωθεί με τη βία, πρώτα τη λεκτική-προφορική, μετά στις ιδιωτικές στιγμές κι εν συνεχεία στις δημόσιες εκδηλώσεις, πώς μπορεί να ανέμενε κανείς διαφορετική εξέλιξη; Δεν θα είναι υπερβολικό να ισχυριστεί κάποιος ότι «και λίγα έχουμε δει μέχρι στιγμής»…

Μήπως δεν βλέπαμε, σταδιακά, ο πολιτικός (και δημόσιος) λόγος να εκπίπτει και να περιορίζεται πρώτα στους 140 χαρακτήρες του (παλαιού) Twitter κι εν συνεχεία να εξελίσσεται σε τοξικό κήρυγμα μίσους και αποδόμησης; Μήπως δεν βλέπαμε την επικράτηση του ανορθολογισμού και την έξαψη των παθών; Μήπως δεν βλέπαμε τον κοινωνικό διχασμό και τις αδικίες;

Μήπως δεν γινόταν πολιτική εκμετάλλευση γεγονότων, πολιτικών καταστάσεων, κοινωνικών εκρήξεων, ακόμη και τραγωδιών; Μήπως δεν εξωραΐστηκαν η πολιτική βία και η δυσανεξία στην αντίθετη άποψη; Μήπως δεν επικράτησε η απολιτίκ προσέγγιση της πολιτικής; Μήπως δεν υπήρξε συμβιβασμός, που ονομάστηκε «πολιτική ορθότητα» για να προωθηθούν απόψεις δήθεν «αντισυμβατικές»;

Μήπως δεν βαφτίστηκαν οι πρώτες ύβρεις, «δικαιολογημένη οργή»; Μήπως δεν απέφυγαν κάποιοι την ομόθυμη καταδίκη ξυλοδαρμού πολιτικών προσώπων; Μήπως δεν έγινε αποδεκτή η λογική της «καλής και κακής βίας»; Μήπως δεν προσέκρουσαν σε τοίχο οι διαμαρτυρίες και οι εκκλήσεις πολιτών; Μήπως δεν συναντήθηκαν πάνω και κάτω πλατείες;

Μήπως δεν ελέχθη η φράση «τι κακό έχουν οι μολότοφ»; Μήπως δεν υιοθετούν ασμένως κάποιοι δημοσιολογούντες οποιοδήποτε κήρυγμα αντίδρασης, μόνο και μόνο για την τηλεθέαση ή την ακροαματικότητα; Μήπως δεν βλέπαμε τις ανήλικες συμμορίες;

Μήπως δεν υπήρχαν κακοποιημένες γυναίκες;

Αν όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα τα βλέπαμε, τότε προς τι η έκπληξη; Είναι μόνο η αρχή για το πολιτικό σύστημα: τάισες μίσος θα θερίσεις βία. Οπως λέει και ένα άλλο απόφθεγμα (όχι στο Παρίσι!): «όπως στρώνεις, θα κοιμηθείς». Εκτός αν πάψουν να τροφοδοτούν το τέρας…